"AUSENTZIATIK SORTZEN DA BEHARRIZANA" ERAKUSKETA, JOKIN ABAITUA
ordutegia
17:00 h - 20:00 h
Gertaeraren xehetasunak
Ausentziatik sortzen da beharrizana Simone Weil: “Nigan baliotsua den guztia, nigandik haratago jasoa dut salbuespenik gabe, eta ez dator dohain gisa, etenik
Gertaeraren xehetasunak
Ausentziatik sortzen da beharrizana
Simone Weil:
“Nigan baliotsua den guztia, nigandik haratago jasoa dut salbuespenik gabe, eta ez dator dohain gisa, etenik gabe berritu behar den mailegu gisa baizik. Nire baitan dagoen guztiak, salbuespenik gabe, ez du inolako baliorik; eta beste alde batzuetatik iritsitako dohain horietatik datorkidan guztia berehala geratuko da baliorik gabe.” [1]
Mailegu moduan jaisten den dohain batek nigandik pasatzen den une berean bere balio propio eta bakarra galtzen badu, ezin da espero Pintura-tik ezer eskuratzea. Beraz, ahaleginaren truke ezer espero gabe, pintatzeko ekintza ez da bere xedearen arabera hartu behar, baizik eta egiteko gogoaren arabera. Ez dut kontuan hartu behar nora doan, nondik datorren baizik. Simone Weil-en ustez, ”ekintza baten xedea eta hura elikatzen duen energia-maila: gauza desberdinak [2]. Pintatzea inora ez doala jakinda ere, margotzea izango da mailegatutako dohain hori berritzeko modu bakarra. [3] Modu horretan gauzatutako ongia, norberaren buruaren aurka bada ere, ia lotsaz eta nagikeriaz, purua da. Dena erabat garbia da, borondatetik at. Ontasuna garrantzi handikoa da. Badirudi, batzuetan, margotzean, unibertsaltasuna partikularrera jaisten dela. Baina beti beheranzko mugimendu baten bidez egiten du, ez da inoiz goranzko mugimendu bat. Sorkuntzaren mugimendu bati baitagokio, ez nigandikoari. Nigan ez dago gorantz egitea ahalbidetzen didan indarrik. Ez egote hori, beraz, Sakratua dena agertzeko modua izango da, eta horrek eragingo dit pintatu beharra.
Simone Weilek honela definitzen du premia: “Gauzen eta norberaren arteko harremanak ikustea”. Gauzen eta gure arteko harreman horiek kontuan hartuta, kanpotik datorkiguna aitortu behar dugu, graziatik zoritxarrera dagoen guztia. Erabat garbiak diren arrazoiak beti dute sorburua norberangandik at (beste alde batetik). Gauzak horrela, beharraren nozioa gauzekin dugun harremanarekiko arretatik sortuko da, eta, aldi berean, nozio hori izango da obedientziaren zentzua emango diguna, eta inoiz ezin izango diogu jaramonik egin horri. Weilek bi obedientzia mota bereizten ditu: obedientzia bat, larritasunari erantzuten diona (besteengandik espero duguna, mundutik gugana espero duguna), eta beste obedientzia mota bat, gauzen eta gure arteko harremanari bakarrik erantzuten diona. Pinturaren eta geure buruaren arteko harremanari soilik erreparatu beharko genioke. Baten eta mugitzen duenaren arteko distantzia amaigabeari buruzko ikuspeg
[1] Simone Weil. La gravedad y la gracia (1994). Carlos Ortega Bayón. Editorial Trotta, S.A. Madrid. Página 79.
[2] Simone Weil. La gravedad y la gracia (1994). Carlos Ortega Bayón. Editorial Trotta, S.A. Madrid. Página 53.
[3] Simone Weil. La gravedad y la gracia (1994). Carlos Ortega Bayón. Editorial Trotta, S.A. Madrid. Página 53.